uciekam

uciekam... do Konina... na jak długo, sama nie wiem... powracają wspomnienia- potwory, ale ja się nie dam:) odgrodzę się od nich moją własną ścianą:D grubą, na ponad 180 km:D

 od października zaczynam od nowa całe moje życie... może coś się zmieni, może coś poukładam!? sama nie wiem...

tymczasem pakuję swoje manatki i uciekam... tam czuję się potrzebna...:D